ΠΑΣΧΑ  2011

Για όσους διαβαίνουν μέσα

Από νύχτες και μέρες

Ενός παράξενου Απρίλη

Και με πιστεύουν

Όταν φωνάζω: Ο δικός μας Χριστός

Φέτος θα σταυρωθεί στα Λεχαινά Ηλείας!

                ***********

«Εσύ με ποιους είσαι;

Ρώτησε ο Λύκος των Τόκων

τον Αντάρτη Αμνό…

… «Εγώ είμαι με τους ανθρώπους

Που αγαπάνε τους Ανθρώπους»,

απάντησε ο Αντάρτης Αμνός.

                   Στάθης

                 ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ  15 Ιαν. 2011

.   ΤΟ ΔΙΠΛΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΩΝ ΟΔΟΙΠΟΡΩΝ

                ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ

    Α΄

Αύριο πάλι θα τα ξαναπούμε.

Προς το παρόν στάσου πίσω από την πόρτα.

Και κλάψε δυο φορές με δάκρυα καυτά.

Έτσι κι αλλιώς τους γερανούς δεν θα τους ξαναδούμε.

Τ’ αστέρια των ερώτων μας γλιστράνε στα βρεγμένα χόρτα.

Του Νεγρεπόντη ‘’ο γέρο νέγρος Τζίμ ‘’ ήταν όλα τα λεφτά.

Κι αν μόνο για σένα,

βγάζω στο Γιουσουρούμ εμένα.

Με δυο χιλιάδες ψέματα,

της καρδιάς τα μαύρα αίματα.

Μια ζωή προσπαθώ να καταλάβεις,

τις μουτζούρες στο γράμμα που θα λάβεις.

Κουράστηκα στην παραλία να σε περιμένω,

για τα Κύθηρα με διπλό εισιτήριο πια δεν επιμένω.

Μπροστά στη θάλασσα τη μαργιόλα και λεβεντοπνύχτρα.

με πήρες ν’ ανακατεύω την κακαβιά στη χύτρα.

Στης Μυτιλήνης τα δίδυμα, θαμπά φανάρια,

με τους κοντραμπατζήδες μ’ έπαιζες στα ζάρια.

Κι εγώ στη φαντασία μου με σαντούρια και τσαμπούνες,

πάνω στα κεραμίδια χόρευα με ζουλάπια και κουρούνες.

Αμέτρητες οι νύχτες που στο ταβάνι σε πλαγιάζω,

και σαν Αρετούσα στο δικό μου παράδεισο σε ξελογιάζω.

Μέχρι να γίνουμε στα πέλαγα δυο κύματα αφρισμένα,

καλύτερα στην πείνα, παρά δώστε συμπόνια στα καημένα.

Βάλε το βελούδινο καπέλο, γόβες  στιλέτα κόκκινα,

στη δικιά μας ζωή με το σταγονόμετρο τα ρόδινα.                  

   Β΄ 

Αύριο πάλι ίσως σε βουνό ψηλό να ξαναγεννηθούμε.

Προς το παρόν συμβιβάσου με τα καθημερινά.

Φτιάξε χαρταετούς στα σύννεφα να φτάσουν Καθαρή Δευτέρα.

Έτσι κι αλλιώς στους Δελφούς δεν θα ξανά αγαπηθούμε.

Γλιστρούν τα σκαλοπάτια μπροστά στ’ ανάκτορα τα θερινά.

Στην αλισάχνη της θάλασσας σ’ έκλαψα ασπρομάλλη μου πατέρα.

Και να σου λένε αυτοί που πάντα τη βγάζουν καθαροί,

καθίστε φρόνημα μην έρθουν πάλι οι Γερμανοί.

Και σας στείλουν στο Άουσβιτς να σας κάνουν σαπούνι,

τις μέρες τούτες είναι εύκολο να παριστάνεις το κομμούνι.

Να βάζεις κι ένα φανελάκι με του Τσε Γκεβάρα τη μορφή,

λαμπόγιαλο οι βίτρινες, να πληρώσουν οι μικροαστοί.

Τους πένητες και πλάνητες πάντα να τους συμπονείς,

κι όταν χιονίζει μαζί τους το μυστικό δείπνο μη λησμονείς.

Στη ζωή τίποτα δεν αξίζει πιο πολύ απ’ την αγάπη,

να την αλλάζεις μόνο με του Γολγοθά τα πάθη.

Στα πέτρινα γεφύρια που ανταμώνουν το ρίσκο με το θάνατο,

άσε το δάκρυ σου να γίνει βιολέτα και νούφαρο αθάνατο.

Πιάσεμε απ’ τη μέση κι άπλωσε τα φτερά σου στον άνεμο,

κάποτε μπορεί να βρούμε κι εμείς ένα λιμάνι απάνεμο.

Κι όταν θα κάνεις το σταυρό σου πάνω σε βράχους θαλασσινούς,

δώσε συγνώμη σ’ αυτούς που βγάζουν λόγους ψεύτικους κι  

                                                                 αληθινούς.

Η δική μας η ζωή το έμαθες καλά είναι στεναγμός και δρόμος,

νύχτες αδιέξοδες, πίσω από το παράθυρο σκορπιός ο χρόνος.

Έλα σαν ανατολή στη μοναξιά μου και σφίξε δυνατά το χέρι μου,

μοναδική παρηγοριά μου έχω μόνο εσένα μακρινό αστέρι μου.

                                                                 (ανέκδοτο)

                 Με αγάπη πάντα

                           Άρης Ταστάνης

    

                           *********